İki çocuk,
El sallamıştı annesine bayram izni dönüşünde
Hissetmiş miydi oğlunu kurşunkalbi deldiğinde
Kan revan içinde yan yana
Aynı köprüde annelerininrüyalarında öldükleri yaşlarıyla
Ateşli harlı delikanlılar, ne şehit,ne kahramanlar
Düşmansız bir savaşta düştüler,kalkmayacaklar
Emin değildi kendi bile,dokunmuşmuydu tetiğe
Kesin olan tek şeyse en yakın mahkumdu ipe,
Kalpte kurşun ilmek boyunda
İki çocuk ölüm karşısında
Hep çocuk kalacaklar
büyümeden birer tabutta
Ama yaşıyorlar gülüyorlar
Annelerinin rüyalarında...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder